Geluk :-)

Waarom een asielhond?

In mijn job en onderweg met Nolan ontmoet ik veel hondenmensen. Geregeld komt dan de vraag waarom ik voor een asielhond koos.

Eigenlijk heb ik dat niet echt gekozen, na mijn stage en vrijwilligerswerk op een asiel zag ik dat als een taak, een doel om minstens 1 hond uit de miserie te halen!

Foto: internet, fotograaf onbekend.

Rond asielhonden zitten veel ja maar's, je neemt toch de miserie van de vorige eigenaar in huis is eentje die je vaak hoort.
Aan de ene kant wel, aan de andere kant is het belangrijk om verder te kijken dan dat. Het is evengoed een mogelijkheid om een hond een 2de kans te geven en dat is mooi!

En wat zijn tegenwoordig problemen ... voor sommigen is niet alleen kunnen blijven al een reden om de hond af te staan terwijl dit gewoon training en tijd vraagt.
De perfecte hond kan je niet kopen + wat is geweest, is geweest daar kan je toch niets meer aan veranderen.
Gelukkig kunnen we wel werken aan het heden en aan de toekomst :-)

Een asiel is eigenlijk qua energie een negatieve plaats, je wordt er continu geconfronteerd met honden die in de steek zijn gelaten, honden die niet gewaardeerd werden om wie ze zijn, honden die werden opgegeven omdat ze niet aan bepaalde verwachtingen voldeden. Honden die stress hebben.  Honden die mishandeld of verwaarloosd werden.

Mijn eerste keer op het asiel was echt geen pretje, je voelt gewoon dat het niet juist is en je staat machteloos. Tot die moment dat je de eerste kennel binnengaat en het niet zomaar meer een asielhond is maar een hond met een naam, met een achtergrond met gevoelens en hopelijk eentje met een toekomst!

Baco was de eerste, een stevige knaap, zijn ogen spraken boekdelen. Vanaf dan was ik verkocht en probeerde ik het negatieve te plaatsen en te zorgen voor iets positiefs in de honden hun miserie.

                                                                           Baco 

Toen kwam Iris, werd afgestaan wegens medische problemen van de eigenaars, werd vrij snel geplaatst maar even snel weer teruggebracht omdat ze niet alleen kon blijven.  

Iris werd ongewild en onterecht een langzitter en ze werd mijn trouwe asielmaatje ... we gingen wandelen, speelden tot ze er bij neerviel, ze leerde nieuwe commando's, ze was (en is) zo ontzettend lief en goed. 

Dik een jaar zat ze in het asiel tot eindelijk haar huidige baasjes in beeld kwamen. Ze gaven haar de tijd en de begeleiding die ze nodig had. Ze gaven haar vertrouwen enz ... Gelukkig konden we contact houden en intussen heb ik Iris al een aantal keren teruggezien (de laatste keer met Nolan erbij, heel speciaal) Dat alleen blijven is trouwens helemaal in orde gekomen!

Iris en ik samen op het asiel

Iris en eigen Nolan 4 jaar later op Lommel Sahara, beiden gelukkige ex-asielhonden!

Uiteraard ben je als vrijwilliger niet met 1 hond bezig, al heeft elke vrijwilliger sowieso zijn lieveling(en) heel veel honden herinner ik me nog maar dat was altijd anders dan de band die ik had met Iris en Vulcan.

Vulcan was voor mij de laatste, hij had de titel asielhond al jaren en hij belande bij ons in het asiel na een paar overplaatsingen. 

Je hoopt altijd dat elke hond een goede baas zal vinden maar Vulcan leek wel voor het noodlot geboren.  

Hij werd uiteindelijk ook na bijna een jaar geplaatst maar de plaatsing liep binnen de 48u helemaal mis. Hij kwam terug en toen werd er besloten om hem te verlossen. Het was de juiste beslissing voor hem, hij was bij aankomst in shock en gaf zelf aan dat het genoeg was geweest. 

Vulcan

Het was Iris die mij de zekerheid gaf dat het kan, een asielhond gelukkig maken. En het was Vulcan die mij deed beseffen dat je altijd alles moet doen wat er in je macht ligt om van iets slechts iets goeds te maken!

Dus ik wist de dag dat er een hond komt zal het een asielhond zijn!

Die asielhond werd 2 jaar later Nolan, een geweldige knaap, rots in de branding, maatje door dik en dun.

Nolan 11 dagen na adoptie (december 2012)

Nolan oktober 2015

Ik heb nog geen seconde spijt gehad!!!

Niet te vergeten, de andere honden die net zoals Iris in datzelfde jaar hun forever home vonden!

Flea, Prisha, Lan, Fidias, Nika, Kaina, Raja, Max, Dayco, Lobo, Bolle, Olsen, Franky, Mouche, Bob, Brego, Roxy, Lorre, Passoa, Tabasco, Charro, Camilla en zoon Kamiel, Falco, Loewie, Balou, Gao, Rikkie,  Woepie, Gemka, Resko, Pasha, Kane, Tarzan, Jimmy, Kaj, Cookie, Babe, Bonita, Zorro, Ben, Debber, Tassos, Sky, Charming en nog heel veel andere honden!!!!

Een hond heb je voor het leven!